سال ها گذشت...

فهمیدم همیشه اونی که میخوای نمیشه!

فهمیدم هرکسی که باهاته الزاماً "دوستت" نیست!

فهمیدم کسی که تو نگاه اول ازش بدت میاد یه روزی میشه صمیمی ترین دوستت و بلعکس!

فهمیدم که بی تفاوتی بزرگ ترین انتقامه...

تنفر یه نوع عشقه، دلخوری و ناراحتی از میزان اهمیته!

غرور بزرگ ترین دشمنه،

خدا بهترین دوسته و خانواده بزرگ ترین شانسه!

سلامتی بالاترین ثروته...

آسایش بهترین نعمته...!

فهمیدم "رفتن" همیشه از روی نفرت نیست...

هرکی زبونش نرمه دلش گرم نیست!

هرکی اخلاقش تنده، جنسش سخت نیست!

هرکی میخنده، بدون درد و غم نیست!

ظاهر دلیلی بر باطن نیست...

فهمیدم کسی موظف به اروم کردنت نیست...

فهمیدم جنگیدن با خیلیا اشتباه محضه...

فهمیدم خیلی موقع ها خواسته هات، حتی باگریه و التماس، انجام شدنی نیست...

فهمیدم گاهی اوقات تو اوج شلوغی تنهاترینی!

گاهی اوقات دلت تنگ اون آدمای دوست داشتنی سابق میشه...

گاهی اوقات صمیمی ترین کست میشه غریبه ترین آدم!

و مهم تر از همه فهمیدم تنهـــــــــــــا کسی که همیشه باهاته و همه جا هواتو داره فقط

خداست که که اکثرا مورد غفلت قرار می گیره ...

گاهى اوقات با تمام وجود کسی رو دوست دارى و اون نمیبینت.

گاهى اوقات باید رفت باید دل کند !

باید گذشت باید رد شد و عوض شد!

میگن خودت باش!

من اگر خودم باشم توی این شرایط حتی لبخندمو نمی بینید!